Clinical Evaluation and Microleakage of Fissure Sealant: Effect of Laser Etching vs Acid Etching

Abstract

Aim: The aim of this study was to evaluate the clinical success and the sealing ability of a resin based fissure sealant that applied enamel surface which was etched with conventional phosphoric acid and Er:YAG laser at different energy levels. Material and Methods: The study consisted of two parts; the evaluation of retention, marginal discoloration, marginal integrity and new caries formation for the clinical success after the treatment at 3, 6, 12 months; the evaluation of microleakage and penetration depth to fissures using dye penetration test. The in vivo part of the study was the surface preparation processes, 72 teeth in each group; It consists of 32% phosphoric Acid, Er:YAG laser- MSP (Medium Short Pulse) and Er:YAG laser- QSP (Quantum Square Pulse). A total of 45 impacted human third molar teeth were used for in vitro part. Data were analyzed using SPSS 21. Results: The relationship between the success rates of 12-month clinical follow-up of fissure sealants and age, gender, and localization was assessed and there was no statistically significant correlation. When all criteria were considered, the most successful group was QSP. All the groups demonstrated microleakage regardless of the surface preparation techniques. However, there was no statistically significant difference between the groups. Conclusion: It is considered to determine the optimal energy level of laser will increase the clinical success.Amaç: Bu çalışmanın amacı geleneksel olarak kullanılan asit ve farklı enerji seviyelerinde Er:YAG lazer ile pürüzlendirilmiş mine yüzeylerine uygulanan rezin esaslı bir fissür örtücünün klinik başarısını ve örtücülük kabiliyetini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Çalışma iki bölümden oluşmaktadır; tedaviden sonra klinik başarının 3., 6. ve 12. aylarda retansiyon, marjinal renklenme, marjinal bütünlük ve yeni çürük oluşumu açısından değerlendirilmesi; boya penetrasyon testi kullanılarak mikrosızıntının ve fissürlere penetrasyon derinliğinin değerlendirilmesi. Çalışmanın in vivo kısmı her grupta 72 diş olmak üzere yüzey hazırlığı işlemleri; %32 fosforik Asit, Er:YAG laser- MSP (Medium Short Pulse) ve Er:YAG laser- QSP (Quantum Square Pulse olmak üzere üç gruptan oluşmaktadır. İn vitro kısım için toplam 45 adet gömülü üçüncü molar diş kullanılmıştır. Veriler SPSS 21 kullanılarak analiz edilmiştir. Bulgular: Fissür örtücülerin 12 aylık klinik takibindeki başarı oranları ile yaş, cinsiyet ve lokalizasyon arasındaki ilişki değerlendirilmiş ve istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bulunamamıştır. Tüm sonuçlar göz önünde bulundurulduğunda en başarılı grup QSP olmuştur. Tüm gruplar yüzey hazırlama tekniklerinden bağımsız olarak mikrosızıntı göstermiştir. Ancak gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır. Sonuç: Lazerin optimal enerji seviyesinin belirlenmesinin klinik başarıyı artıracağı düşünülmektedir.